Serdecznie zapraszamy na pierwsze spotkanie z cyklu „Porozmawiajmy o islamie”. Już 15 października o 19:00 odbędzie się pokaz filmu dokumentalnego „Human” w reżyserii Yanna Arthusa-Berthranda. Po filmie będzie okazja do dyskusji.
Kiedy ich uprowadzono i zamordowano, oczy całego świata na chwilę zwróciły się na nieznaną nikomu miejscowość Tibhirine położoną w algierskim Atlasie. Ich świadectwo życia i śmierci było tak poruszające, że na tej podstawie powstał uhonorowany Grand Prix na Festiwalu w Cannes film „Ludzie Boga”. Wkrótce ma zostać opublikowany dekret o beatyfikacji siedmiu przedstawionych w filmie trapistów.
Krótko przypomnę o co chodziło. Byłam w Indach. Ten krótki pobyt był dla mnie bardziej męczący niż miesiące w krajach arabskich. Poza tym, że nie znam się na Indiach tak bardzo jakbym chciała, ciągle też wracały do mnie sceny z pewnego taniego, hollywoodzkiego filmidła z Julią Roberts w roli głównej. Eat, Pray, Love czyli Jedz, módl się, kochaj odcisnęło się w moim mózgu całą gamą nietrafionych skojarzeń i blokujących prawdziwy obraz kraju stereotypów. Pora się z nimi rozprawić. Tym razem z tematem pray i love.
Kilka lat temu furorę zrobiła książka i nakręcony na jej podstawie film „Eat, Pray, Love”, czyli „Jedz, módl się, kochaj”. Rozbita i rozczarowana swoim życiem Julia Roberts ucieka przed pracą i porażką w życiu osobistym. Trafia między innymi do Indii, aby w romantycznej scenerii orientu poszukać utraconego sama-nie-wie-czego. Chyba nie rozczaruję Was, jeśli powiem, że film był fatalny. Fatalny głównie dlatego, że utrwalił we mnie i pewnie w wielu innych widzach obraz Indii, który przeminął z wiatrem tak, jak młode lata dziś dobrze już zakonserwowanej Julii Roberts. Być może takie Indie nigdy nie istniały? Mimo to postanowiłam skorzystać z tego filmowego doświadczenia i przeprowadzić mały eksperyment: jak w Indiach się je, modli i kocha?
Ostatnio do sieci wpłynął filmik, na którym pan komediant zaczepia pod Barbakanem niczego nieświadomych miłośników krakowskich obwarzanków. Pytanie brzmiało, czy warto, abyśmy w polskich szkołach uczyli się cyfr arabskich. Odpowiedzi padają mniej i bardziej kosmiczne, pan komediant nałapał materiału co nie miara. Zamieszanie wywołane tym, czym w końcu są a czym nie są cyfry arabskie, dotarło i do mnie poprzez Wasze pytania na Facebooku. O co w końcu chodzi z tymi arabskimi cyframi?
Zanim Ramadan się zakończy, warto dowiedzieć się jeszcze kilku ciekawostek. Znajdziecie je w ramadanowych filmikach, których internet jest absolutnie pełen. Oto moje ulubione – 6 najciekawszych ramadanowych filmików, które wyszperałam dla Was w internetach.
Amerykański Psycholog, Arthur Aron, dowiódł, że wystarczą 4 minuty patrzenia w oczy nawet zupełnie obcej osobie, żeby zacząć odczuwać więź porównywalną do tej, jaką mamy z osobami, które poznaliśmy i na których nam zależy. Amnesty Polska wykorzystała ten sam prosty eksperyment, sadzając na przeciw siebie uchodźców i Europejczyków.
Trzech kumpli ze szkolnej ławki spotyka się po latach by wyjechać na kilka dni na wycieczkę samochodową. To już gdzieś było. Ale nie w arabskiej wersji. Polecam ten film na długi weekend.
Może nie mają super wartkiej akcji czy powalających realizmem efektów specjalnych. Choć czasami zdarza się, że padają jakieś strzały albo pojawi się scena pościgu. Dialogi są wypowiadane w dziwnym, charkotliwym języku – raczej nie będą cytowane w oryginale jak niektóre klasyki. Jednak na tych filmach siedzi się jak na szpilkach. I czasem chcesz już przestać oglądać, ale nie możesz. Takie filmy polecam na weekend.
Islamista Blog 