Nie ma co być naiwnym – w Egipcie można dostać wszystko. To nie oznacza jednak, że w kwestii kupowania i spożywania alkoholu nie ma żadnych zasad lub że można spacerować nad Nilem wieczorową porą popijając prosto z flaszki. Oto kilka podstawowych reguł w zakresie egipskiej etykiety alkoholu.
Krótko przypomnę o co chodziło. Byłam w Indach. Ten krótki pobyt był dla mnie bardziej męczący niż miesiące w krajach arabskich. Poza tym, że nie znam się na Indiach tak bardzo jakbym chciała, ciągle też wracały do mnie sceny z pewnego taniego, hollywoodzkiego filmidła z Julią Roberts w roli głównej. Eat, Pray, Love czyli Jedz, módl się, kochaj odcisnęło się w moim mózgu całą gamą nietrafionych skojarzeń i blokujących prawdziwy obraz kraju stereotypów. Pora się z nimi rozprawić. Tym razem z tematem pray i love.
Kilka lat temu furorę zrobiła książka i nakręcony na jej podstawie film „Eat, Pray, Love”, czyli „Jedz, módl się, kochaj”. Rozbita i rozczarowana swoim życiem Julia Roberts ucieka przed pracą i porażką w życiu osobistym. Trafia między innymi do Indii, aby w romantycznej scenerii orientu poszukać utraconego sama-nie-wie-czego. Chyba nie rozczaruję Was, jeśli powiem, że film był fatalny. Fatalny głównie dlatego, że utrwalił we mnie i pewnie w wielu innych widzach obraz Indii, który przeminął z wiatrem tak, jak młode lata dziś dobrze już zakonserwowanej Julii Roberts. Być może takie Indie nigdy nie istniały? Mimo to postanowiłam skorzystać z tego filmowego doświadczenia i przeprowadzić mały eksperyment: jak w Indiach się je, modli i kocha?
Przerywamy program, aby nadać wiadomość specjalną. Jeśli czekaliście na więcej historii z serii #ProjektEgipt, to nie nic się nie martwcie – nie zawiedziecie się. Nie mogłabym przejść obojętnie wobec tak wielkiej ilości materiału, którym nie zdążyłam się z Wami podzielić z powodu kolejnych wyjazdów. Muszę Wam opowiedzieć wszystko, co mi się przytrafiło tak, jak obiecałam. I wydaje mi się, że jest na to tylko jeden sposób…
Dla mnie pamiątki mają sens tylko wtedy, gdy stają się żywą częścią mojego domu, gdy są ciągle używane. Chcę, aby przedmioty przywiezione z różnych stron ożywały na nowo w moich rękach jak najczęściej, a stosowane zgodnie ze swoim pierwotnym przeznaczeniem przywoływały dźwięki, smaki, zapachy, obrazy świata, z którego przyjechały. Z Egiptu przytargałam ze sobą kilka właśnie takich przedmiotów. Przeczytajcie o ich małych historiach.
Trzeba było wypytać kilka osób, zarówno Egipcjan, jak i mieszkających tu dłużej przybyszów, aby ze strzępków informacji i opinii ekspertów-od-wszystkiego złożyć jakąś spójną wersję tego, co tu się w ostatnich tygodniach wyprawia. Najgorsze jednak były urastające wokół tematu kryzysu teorie spiskowe. Arabowie uwielbiają teorie spiskowe! Ale od początku…
Zaczęło się całkiem niewinnie: jedna fujarka, jeden niepozorny bębenek i rzewna piosenka o tym jak to czas leczy rany złamanego serca. Ale pierwszy kawałek jeszcze dobrze się nie skończył, gdy zaczęło się szaleństwo: wielkie kobiety, wielkie bębny i zār – muzyka wypędzająca złe duchy.
