W wakacje dobrze jest zafundować sobie mały szok kulturowy. Ale co począć, kiedy urlop już dawno za tobą, a jedyny szok kulturowy, jaki możesz sobie teraz sprawić to kebab na rogu albo weekend w Rzeszowie? Nic straconego! Usiądź wygodnie w fotelu i sięgnij po arabskie powieści!
Jesteś po raz pierwszy w meczecie? Chcesz zobaczyć modlitwę i obejrzeć budynek, ale nie wiesz, czy możesz wejść? Czy wolno ci usiąść na dywanie, zostać na modlitwie, robić zdjęcia, zjeść kanapkę? Oto kilka podstawowych wskazówek dla odwiedzających meczet po raz pierwszy.
Wyłączam budzik i jeszcze na chwilę otulam się kołdrą. Wtedy przychodzi wiadomość od Sandry: „Cały budynek się trzęsie, trzeci dzień nie wychodzimy z mieszkania. Odgłosy są przerażające.”
Nadszedł ten moment. Plecak po wyprawie do musiał powędrować do pralki. Ostatni raz sprawdzam, czy na pewno nic tam nie zostało. W najmniejszej kieszonce znalazłam małą kopertę pełną skarbów. Ufff… jak dobrze, że jej nie wyprałam! Zobaczcie co było w środku.
Droga wycieczko! Zrobimy sobie mały spacer po ruinach dawnej turystycznej dzielnicy Aleppo. Zanim rozpoczniemy zwiedzanie, kilka uwag technicznych. Proszę niczego nie dotykać, nie wyciągać z gruzów żadnych przedmiotów, nie kopać niczego, co leży na drodze. Patrzymy uważnie przed siebie, patrzymy uważnie pod nogi, nie zostajemy w tyle. Słowem – mamy oczy dookoła głowy. Wszyscy gotowi? Proszę za mną.
Gdy przechodziłam po świeżo uprzątniętych z gruzu ulicach, ludzie zaczynali wychodzić spomiędzy resztek domów jak z grobów i przyglądali mi się z niepewnością. Wystarczyło przełamać milczenie zwykłym „dzień dobry”, aby historie zaczęły same z nich wypływać. Tak poznałam Hanę.
Przejeżdżając przez kolejne check-pointy myślę o Pawle z Tarsu. On w drodze do Damaszku stracił wzrok. Nam jakby otwarły się oczy. Nie tylko ze zdumienia czy strachu, ale także dlatego, że dzień po dniu zaczęliśmy się dotkliwie i na własnej skórze przekonywać o tym, że Syria stała się inną planetą.
Nie ma co być naiwnym – w Egipcie można dostać wszystko. To nie oznacza jednak, że w kwestii kupowania i spożywania alkoholu nie ma żadnych zasad lub że można spacerować nad Nilem wieczorową porą popijając prosto z flaszki. Oto kilka podstawowych reguł w zakresie egipskiej etykiety alkoholu.
Krótko przypomnę o co chodziło. Byłam w Indach. Ten krótki pobyt był dla mnie bardziej męczący niż miesiące w krajach arabskich. Poza tym, że nie znam się na Indiach tak bardzo jakbym chciała, ciągle też wracały do mnie sceny z pewnego taniego, hollywoodzkiego filmidła z Julią Roberts w roli głównej. Eat, Pray, Love czyli Jedz, módl się, kochaj odcisnęło się w moim mózgu całą gamą nietrafionych skojarzeń i blokujących prawdziwy obraz kraju stereotypów. Pora się z nimi rozprawić. Tym razem z tematem pray i love.
Kilka lat temu furorę zrobiła książka i nakręcony na jej podstawie film „Eat, Pray, Love”, czyli „Jedz, módl się, kochaj”. Rozbita i rozczarowana swoim życiem Julia Roberts ucieka przed pracą i porażką w życiu osobistym. Trafia między innymi do Indii, aby w romantycznej scenerii orientu poszukać utraconego sama-nie-wie-czego. Chyba nie rozczaruję Was, jeśli powiem, że film był fatalny. Fatalny głównie dlatego, że utrwalił we mnie i pewnie w wielu innych widzach obraz Indii, który przeminął z wiatrem tak, jak młode lata dziś dobrze już zakonserwowanej Julii Roberts. Być może takie Indie nigdy nie istniały? Mimo to postanowiłam skorzystać z tego filmowego doświadczenia i przeprowadzić mały eksperyment: jak w Indiach się je, modli i kocha?
