Naszą rozmowę przerwał komunikat o rozpoczęciu boardingu. Saudyjczyk wyjął pospiesznie długopis ze sportowego plecaka, napisał parę słów na stronie tytułowej i wręczył mi książkę. Tak stałam się dumnym posiadaczem mojego pierwszego i jedynego w życiu egzemplarza powieści Danielle Steel. W dodatku po arabsku. Ale to nie był koniec tej historii.
Po tę książkę warto sięgnąć nie tylko dlatego, że zdobyła całą pulę ważnych nagród literackich na czele z Nagrodą Pulitzera. „Powrót. Ojcowie, synowie i kraj pomiędzy nimi” to jedna z tych książek, które trzeba znać i mieć o niej zdanie, bo ma szansę stać się wizytówką współczesnej arabskiej literatury.
Nie mogłam się oderwać. Przewracając kolejną kartkę wiedziałam, że na każdej stronie może czaić się agent irańskiej bezpieki z gotowym planem upodlenia głównej bohaterki. Wraz z nią tylko czekałam, aż znowu zaatakuje. Kiedy i w jaki sposób znowu uderzy wszechmogąca ręka władzy? Kogo tym razem bezwzględnie zmiecie jednym, precyzyjnym ruchem dłoni? – zastanawiałam się czytając. Co kilka akapitów musiałam się jednak przywoływać się do porządku – to nie jest powieść sensacyjna. Tak wygląda życie irańskiej noblistki.
Ta książka zawsze wraca do mnie 11 września. To właśnie tego dnia postał pierwszy list Tiziano Terzaniego przeciwko wojnie. Niedługo po nim powstały następne. Z tej książki pochodzą znamienne słowa: „Świat nie jest już taki jak kiedyś i nasze życie niewątpliwie się zmieniło.” Od tych słów i od tej książki zmieniło się z pewnością i moje życie. Nie mam wątpliwości, że właśnie ten zbiór listów ukształtował mnie do bycia osobą, którą jestem dzisiaj.
W wakacje dobrze jest zafundować sobie mały szok kulturowy. Ale co począć, kiedy urlop już dawno za tobą, a jedyny szok kulturowy, jaki możesz sobie teraz sprawić to kebab na rogu albo weekend w Rzeszowie? Nic straconego! Usiądź wygodnie w fotelu i sięgnij po arabskie powieści!
Francuski korespondent wojenny wraca do Bośni po ponad dwudziestu latach nieobecności. Kiedy był tam ostatni raz, wszystko było inne, nawet nazwa państwa. Wojna i wspomnienie ludobójstwa zmieniły wszystko. Sięgając po tę książkę nie miałam pojęcia, że właśnie wypada rocznica najdramatyczniejszych momentów konfliktu na Bałkanach.
Wciągająca, poczytna, prosta w konstrukcji i wyczerpująca w treści. Zaskakująca. Książka idealna dla wszystkich tych, którzy nie lubią migrantów lub mają dość niekończących się dyskusji pseudospecjalistów o kryzysie migracyjnym. Koniecznie przeczytajcie „Migranci. Migracje. O czym warto wiedzieć, by wyrobić sobie własne zdanie”.
