Poznajcie niezwykłą historię Khalidy Popalzai – pierwszej kobiety kapitana drużyny piłkarskiej w Afganistanie.

W 2004 roku, w wieku 16 lat, mieszkająca w Kabulu Khalida Popalzai zaczęła grać w piłkę nożną. Jej pierwszym trenerem i osobą, która zawsze zachęcała ją do uprawiania sportu była jej matka, nauczycielka WF-u.

Niestety dziewczyna odkryła swoją pasję do piłki w czasie, gdy talibowie zakazali kobietom uczestnictwa w sporcie i chodzenia na mecze – lokalny stadion piłkarski stał się miejscem publicznych egzekucji. Dlatego wraz z przyjaciółmi grała w piłkę na zacisznym podwórku w cieniu szkoły, starając się ograniczyć hałas do minimum.

„Wkrótce zaczęłam spotykać się z oporem zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Nauczyciele wyrzucali mnie z klasy, ponieważ grałam w piłkę. Ale jeśli mężczyźni mogli grać, to dlaczego nie kobiety?” – Khalida wspomina szkolne lata w Kabulu.

„Zostałam pierwszą kobietą kapitanem afgańskiej reprezentacji w piłce nożnej w 2007 roku. Wybrałam piłkę jako narzędzie do obrony moich praw i pomagania innym kobietom, które chcą bronić swoich praw” – mówiła dla UN Women.

„W moim kraju kobiety nie są szanowane… nie są nawet postrzegane jako ludzie. To ważne, aby pracować z kobietami, aby rozbudować ich potencjał i pewność siebie. Kobiety najpierw muszą uwierzyć, że są ludźmi, że są silne” – dodała Khalida.

Z czasem zaczęła otrzymywać pogróżki – grożono jej śmiercią, przemocą, miała depresję. Gdy skala zagrożenia sięgnęła zenitu, zdecydowała się opuścić Afganistan. Dziś mieszka jako uchodźca w Danii. Jednak tam także wciąż otrzymuje groźby. Mimo to nie przestała mówić.

Obejrzyjcie ten krótki film UN Women, w którym Khalida opowiada o tym, jak dzięki piłce nożnej uczy walczyć z przemocą.

Poczytajcie więcej o Khalidzie, jej życiu i zamiłowaniu do piłki na stronach CNN, The Guardian oraz The Independent.